Mit o Niobe

Mateusz Klimas 3e

Niobe, żona krula teb tantala,byla bardzo dumna z swojego licznego potomstwa: miała siedem córek i siedmiu synów. Twierdziła, że jest równie godna czci jak bogini Latona, która miała tylko dwoje dzieci, Artemidę i Apollina. Latona, dotknięta zniewagą, zażądała od swoich dzieci, by ją pomściły. Tak też się stało. Apollo strzałami z łuku zabił siedmiu synów Niobe, a ona całując ich zwłoki, wołała: Nawet w swym nieszczęściu posiadam więcej niż ty, która jesteś szczęśliwa!

Nad zwłokami braci czuwały ich siostry ubrane w żałobne szaty. Teraz wolę matki postanowiła wypełnić Artemida. Niobe płacząc błagała ją, by oszczędziła choć jedną córkę, lecz bogini pozostała nieugięta. Zrozpaczona matka porzuciła ziemię tebańską i wróciła do swego ojczystego miasta, do Sipylos. Dniami i nocami przesiadywała na podmiejskiej górze, aż bogowie zamienili ją w kamień. Lecz Niobe cierpiała nawet po śmierci. Ze skały, w której była zaklęta jej dusza, wypływały strugi łez. Niobe jest symbolem matki rozpaczającej po stracie swych dzieci. Jej tragiczna historia to temat wielu dzieł pisarzy, malarzy i kompozytorów. Mit o Niobe